نمیشه. هیچی عوض نمیشه. هیچ چیز به عقب برنمیگرده. من هیچ وقت عاشق پاییز نمیشم. هیچ وقت دوستش نخواهم داشت. حتی اگه شروع اولین روز زندگی من و عشق باشه. حتی اگه سالگرد نامزدی و عقدمونم باشه هیچ چیز برای من جای چمنای سبز و نمدار اول صبح بهار و تابستونو نمیگیره. هیچی جای طلوع خورشید بهار و تابستونو پر نمیکنه. پاییز پاییزه با تمام خاکستری وجودش با همه ی سرمای استخوان سوزش. با همه ی بی حالی و خیسیش.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت